BUSCAR POETAS (A LA IZQUIERDA):
[1] POR ORDEN ALFABÉTICO NOMBRE
[2] ARCHIVOS 1ª, 2ª, 3ª, 4ª, 5ª 6ª 7ª 8ª 9ª 10ª 11ª 12ª 13ª 14ª 15ª 16ª 17ª 18ª 19ª 20ª y 21ª BLOQUES
[3] POR PAÍSES (POETAS DE 178 PAÍSES)

SUGERENCIA: Buscar poetas antologados fácilmente:
Escribir en Google: "Nombre del poeta" + Fernando Sabido
Si está antologado, aparecerá en las primeras referencias de Google
________________________________

viernes, 22 de junio de 2012

7165.- CARMEN PRIETO ROUCO


Carmen Prieto Rouco (n. Villalba, 1901 - ibíd. 1977) fue una escritora, poeta, y dramaturga gallega.

Obra
Epígono de Rosalía de Castro, comenzó a escribir muy joven, algunos poemas publicados en Horas de frebe datan de cuando tenía trece años,1 y su poesía, de tipo costumbrista y de un lirismo subjetivo, centrándose en el mundo rural, frecuentemente con tono antipatronal, y técnicamente sus versos presentan defectos en su ritmo2 y su idioma gallego es algo forzado.3
Está considerada una de las precursoras de la dramaturgia gallega, junto con Herminia Fariña,4 Xosé María Chao Ledo, Manuel Mato Vizoso, Antonio García Hermida.5 De creencia católica conservadora; durante la guerra civil española cantó las glorias de Francisco Franco;6 y dejó de publicar en gallego, en 1956, cuando publicó el poemario bilingüe Lluvia menuda.

Poemarios
Horas de frebe. 1926
A canción d’a chuva n’a noite
Lluvia menuda. 1956, bilingüe
A virxe viuda. Hestoria dun amor. Ed. Vivero. 93 pp. 1964
O derradeiro. ilustró Eladio Insua Bermúdez. 180 pp. 1977, póstumo

Obra teatral
A loita. 1923, monólogo antipatronal y de propaganda de las Irmandades da Fala)
O lexionareo. 1925, monólogo patriota español con motivo de la guerra de África
O embargo. tragedia
Treidores celos. zarzuela
A boda do afillado. monólogo
O secreto da bruxa. sainete




ES HORA DE LA PAZ

Ligera golondrina, que a tan lejana tierra
marchas, cruzando a Europa con tu vuelo fugaz,
si en el camino oyeras los ayes de la guerra,
vuelve y diles que cesen, que es hora de paz.

Que es hora del descanso, que Europa ensangrentada
no quiere ya más guerra, no quiere luchar más,
pues sus valientes hijos en toda la jornada,
llevaron siempre el lema: luchando vencerás.

Y en premio al heroísmo, que tuvo el gran guerrero
al hogar sacrosanto tranquilo volverá,
pues siempre en la batalla mostrose león tan fiero,
que reconquistó el suelo que llevara otro ya.

El ha cumplido siempre cual un buen ciudadano,
y   a la querida Patria  de corazón amó,
y así al hogar hermoso puede volverse ufano,
donde soñaba amores cuando el clarín llamó.

El Heraldo de Villalba , 7 de Noviembre de 1.918




A  “UNIÓN CIDADÁN ANTICACIQUIL DE VILLALBA”

¡Unha pruma..! ¡O regalo máis preciado
que soñara meu cobizoso peito!
Pois, ¿sabedes?! tres cousas van a xeito
n´ístre ouxeto para min sempre sagrado!

Vai pruma, bisturi e cincel armado:
cada un encoméndolle o seu feito,
y agardo cumprirano a satisfeito.
Pra dar o apetecido resultado.

!Coa pruma , esquirbirei aquelas horas
de dozura...de calma...d´armunía...!
!C´o cincel , gravarei, día por día
boas auciós que me fagan ou treitorias.!
!E con o bisturí abrirei, tremantes,
Peitos ruís, croels entranas palpitantes!

Publicado en “La Unión Ciudadana” , ano II , nºV de xaneiro de 1.930.





Y hoy que surge otra vez la bestia impura
roja en sangre de hermanos y desdichas,
arrasando los campos de esta Patria
que quieren arruinarla y destruirla,
el Apóstol Santiago encarna en Franco
(¡de nuevo encarna en hijo de Galicia!)
y lo envuelve en laureles de victoria
y lo colma de glorias en porfía.




No hay comentarios: